Wijnmaken, leuk! Druiven plukken, kneuzen en ontstelen (of niet ontstelen), hop in het vat en wachten maar tot het vergist is. Zo zou je in het kort wijnmaken kunnen beschrijven. Men vergeet echter vaak dat je eerst druiven moet maken en dat is meer werk en vaak lastiger dan het eigenlijke wijnmaken. Denk aan alle gevaren die op de loer liggen, hagel, vorst, teveel of te weinig regen, ongedierte, schimmels, virussen… Ja daar kunnen ook druiven last van hebben en ga zo maar door. Maar zelfs als je je druiven netjes klaar hebt voor de oogst ben je er nog niet. Je moet namelijk het gehele wijnmaakproces documenteren.

En dat gaat van het planten van een wijngaard tot aan het verkopen van je flessen.

Wie een wijngaard wil aanleggen heeft zogenaamde quotas nodig en dat werkt ongeveer hetzelfde als voor het maken van melk. Dan moet je een zooi vergunningen hebben en ook de documenten van welke en hoeveel planten je hebt geplant en dat gaat in een register.

Groeit het spul eenmaal dan moet je bijhouden welke gewasbeschermingsmiddelen je gebruikt en hoeveel want er zijn allerlei maxima en bij biologische en biodynamische landbouw heb je extra werk omdat de controlerende instanties meer en nog hogere eisen stellen.

Je onderhoudsboekjes van je machines moet je ook netjes bijhouden en klaar hebben liggen voor eventuele controles onder het mom van veiligheid tijdens het werk. Voor je kelder moet je een register hebben waaruit blijkt dat je je ongedierte onder controle hebt door periodieke controles van bevoegde instanties.

Je moet een plattegrond hebben van je kelder met alle nummers namen en inhoud van vaten en o wee als er wat mist. Op elk vat moet staan wat er in zit en dit moet corresponderen met een register waarin wordt bijgehouden wat er met welke wijn op welk moment is gebeurd, van geboorte tot botteling en verkoop. Geen liter wijn mag ongedocumenteerd verdwijnen. Werkelijk alles moet te traceren zijn en wij durven wel te stellen dat bureauwerk minstens 30% en wellicht meer van de wijnmaker zijn tijd kost.

Ook voor transport van druiven heb je vaak documenten nodig. Bijvoorbeeld als je een provinciegrens overschrijd. Op de documenten moet staan van welke (geregistreerde) wijngaard het fruit afkomstig is, de eigenaar, hoeveelheid, afnemer enzovoort. Da’s dus een weegbrug opzoeken, rekenen en papieren invullen. Rekenen want wagengewicht en gewicht van je kratjes moet je niet mee tellen. Voor je het weet ben je een uur van je kostbare tijd kwijt. Het is lachen geblazen als de documenten gestempeld moeten worden. Je begint met oogsten om 7 uur in de morgen en eindigt bij zonsondergang, laden, wegen, documenten invullen en …….een stempelaar vinden voordat je met de druiven op pad gaat.

Wel… de kantoren die stempelen gaan echter vaak om 13.30 dicht tot de volgende dag……de overheid helpt graag een handje mee.