Droogte
Veel vruchtensappen hebben druiven als een belangrijke component. Logisch, gezien het feit dat druiven voor meer dan 80% uit water bestaan. Dat water moet wel ergens vandaan komen…
Uit de grond natuurlijk en die krijgt het vaak grotendeels van regenwater. Als het regent that is want volgens onze bronnen is het droog in op veel plekken Italië. Op sommige plekken heeft het al meer dan twee maanden niet geregend en de wat normaal de droogste periode is (juli, augustus) is nog maar net begonnen.
De meeste volwassen wijngaarden in Italië worden beheerd met ‘dry farming’ technieken. Irrigatie wordt niet gebruikt. De filosofie is dat de druiven zich zelf maar moeten verzorgen als het om water gaat. Niet overal in de wereld wordt dit systeem gebruikt. Zo gebruiken veel wijnboeren in de USA irrigatie. Het idee is daar dat de plant niks tekort mag komen, dus ook geen water.
Maar met steeds hogere temperaturen en langere droogtes wordt het zelf voor rijke wijnboeren een begrotelijk verhaal nog afgezien van het feit dat er steeds vaker tekorten aan water zijn.
Of, hoe en hoeveel water men geeft hangt af van locatie, temperaturen, weer, bodem, type druif, helling of niet, beschikbare hoeveelheid water, etc.
Aangezien water steeds schaarser en duurder wordt gebruikt men mede daarom een methode van water geven waarbij de gegeven hoeveelheid zo’n 30% onder de optimale behoefte van de plant ligt. Je zou denken dat de plant te lijden heeft maar het verhoogt de kwaliteit van het fruit omdat de plant de beschikbare hoeveelheid water gebruikt voor de ontwikkeling van fruit in plaats van voor productie van meer vegetatie.
Er bestaan prachtige systemen waarbij de optimale hoeveelheid water te berekenen is. Als gezegd is water steeds schaarser dus het loont ook om naar andere factoren te kijken die van invloed zijn op de waterbehoefte van de plant.
In een vorige blog hadden we het over covercroppen ondermeer ter verbetering van bodem maar het speelt een belangrijke rol in de waterhuishouding van de wijngaard. Hoe men de begroeing in de wijngaard beheert heeft immers invloed op bodemstructuur en dus hoeveel water de grond kan bevatten. Het absorptie vermogen van dichtgeslagen klei is bijvoorbeeld nihil. Ook speelt waterconsumptie door de begroeing een rol. Het laten liggen van de gemaaide covercrop kan een grote rol spelen bij voorkoming van verdamping. Het voorkomt tevens erosie en concurrentie.
Droogte stress. De bladeren beginnen al te vergelen.
Hoeveel water een plant per dag nodig heeft is moeilijk te zeggen maar het gaat om vele liters. De waterbehoefte is ook niet continue.
- In de groeifase tot bloei verbruikt de plant zo’n 9% van het totaal. Deze fase is van belang voor groei van het wortelgestel, blad en rankengroei en de hoeveelheid fruit voor dit en volgend seizoen.
- Tijdens de fase van bloei tot aanmaak van druiven is het verbruik zo’n 6%.
- Van fruit tot Véraison (verkleuren van de druiven) is de consumptie zo’n 35%
- In de fase tot de oogst verbruikt de plant zo’n 36% en na de oogst is het verbruik zo’n 14%.
Hoe de planten reageren op waterstress hangt af van de variëteit en sommige lijden meer dan anderen mede omdat ze er al dan niet aan gewend zijn, Veel Italiaanse variëteiten kunnen wel tegen een stootje, de Franse varianten zijn vaak wat gevoeliger. Ook hoe de planten herstellen van droogte verschilt van soort tot soort.
De natuurlijke wijnmaker is in beginsel geen “irrigeerder” natuurlijk maar ook hij/zij ontkomt soms niet aan wateren. Met name jonge aanplant die weinig tijd heeft gehad om een groot en diep wortelgestel te ontwikkelen heeft soms een handje nodig om onherstelbare schade te voorkomen.
P.s.
In bijgaande video een kleine rondleiding om de tank die Vanni Nizzoli van Cinque Campi gebruikt om z’n jonge plantjes van een jaar oud te wateren. De 2000 liter tank is door Vanni en z’n neef gemodificeerd.
Hij wordt gevuld bij een waterput op z’n terrein wat ongeveer 30 minuten in beslag neemt. Een vanuit de trekker te bedienen (lucht)ventiel laat al dan geen water lopen uit aan weerszijden gemonteerde slangen. De slangen zijn dusdanig regelbaar dat ze precies boven twee rijen jonge planten uitmonden. Per plant wordt ongeveer 10 liter water gegeven. Wateren is een tijdrovend klusje. Het geheel wordt op druk gehouden met perslucht van de in de trekker gemonteerde compressor. De schakelaar voor het openen en sluiten van de ventielen is van een bedlamp, de slangen zijn oude slangen uit de wijnkelder en de rest van de onderdelen zijn hier en daar bij elkaar gescharreld om het strenge budget van ongeveer €0 niet te overschrijden.