Gered! Viva Italia!

Italie is het beste wijnland ter wereld.

En niet alleen omdat geen ander land zo’n grote verscheidenheid aan druiven en microklimaten heeft maar ook omdat er Italianen wonen.
Tuurlijk sommigen van hen maken enorme massa’s van dezelfde voorspelbare hele/halve industriële plonk als de Franse vrienden maar er zijn oprechte personen die voor een vaak zeer schamel salaris natuurlijke wijnen maken. Maar niet alleen dat. Ze komen je vaak zonder gezeur te hulp als je tegen probleempjes aanloopt...

Zo was uw correspondent op uitnodiging van een vriend naar de zone rond Montepulciano afgereisd voor een klein wedeerzien. Er was haast de avond van aankomst dus geen tijd gehad om te eten. Geen nood, een beetje dieeten op zijn tijd kan geen kwaad, in de morgen taart met gebak zeg maar.
Dat liep anders. 'S ochtends de sleutel in het contact van de auto om naar het delicatessenparadijs in de buurt af te reizen en dan…..niks..... Nogmaals draaien, niks. Accu kapot. Aangezien het kampement in een half leegstand enorm pand in nowhere was opgeslagen was naar de buren lopen echt geen optie. De dichtstbijzijnde bevonden zich op 7 kilometer lopen in de heuvels! Dat ging wel ff duren en de maag knorde stevig.
Vriend belde, ik kom vanavond om 20.00 terug, gaan we eten. Een dag zonder eten en drinken in Italië is ondenkbaar. Situatie uitgelegd aan mijn amico en 2 minuten later werd ik teruggebeld, komt goed! Voor ik een woord kon uitbrengen had ie opgehangen. Twintig minuten later rijst uit een zich snel naar mijn verblijf razende stofwolk een kleine Fiat Doblo op. Lei e Marco?
En na mijn bevestiging word mij een doos met etenswaar overhandigd, een snelle "Ciao!" en de stofwolk verwijderd zich van me. Verbluft kijk ik naar de doos voor me op de grond. Vol met kaas, mozzarella, worst, zoetigheid en 2 flessen water, frizzante en stil omdat men niet wist wat ik prefereerde.
Met de halve fles wijn van een bevriende wijnboer die ik 2 dagen er voor had bezocht had ik een vorstelijk maal!
Viva Italia!