Peronospora / Valse meeldauw

Valse meeldauw, vals want in tegenstelling tot echte meeldauw ziet men de schimmel alleen aan de onderkant van het druivenblad. Kan ook zijn dat hij vals heet omdat het een gemeen beest is. Dit jaar in Italie nog niemand tegengekomen die biologisch/biodynamisch werkt die niet op z’n minst flink wat sporen van deze schimmel in zijn wijngaard is tegengekomen. Voor velen is het echt alle handen aan dek om deze zeer destructieve ziekte aan te pakken. Peronospora kan zich razendsnel verspreiden en wie niet oplet raakt een goed deel of misschien al zijn druiven kwijt.
De ziekte werd in midden 1800 voor het eerst in Frankrijk waargenomen en is afkomstig uit de USA.

Peronospora sporen overwinteren in bladresten en bodem. In het voorjaar begint de schimmel te rijpen en bij een regenbui kan zij zich razendsnel verspreiden. Zij doet het vooral goed in redelijk warm en vochtig weer. En dat weer vinden we genoeg dit jaar in Italie. Er leek in voorgaande maanden geen dag voorbij te gaan zonder regen.
Peronospora veroorzaakt bladverlies wat de planten minder vigoreus maakt maar het kan ook de bloesem aantasten en ook de productie van het hout wordt negatief beïnvloed wat tot verminderde resistentie tegen vorst leidt. Het kan tevens de smaak van de wijn beïnvloeden.

De eerste tekenen van een infectie duiken in het voorjaar op. De bladeren vertonen bovenop gele vlekjes en later een witte substantie op de onderkant die later naar grijs verkleurt. Het blad wordt bruin en valt van de plant af. Ook bloesem en het fruit kan aangetast worden. Met name in de bloeiperiode is het oppassen omdat men dan nagenoeg geen koper kan gebruiken aangezien het bloei negatief beïnvloedt.

Om verspreiding en aantasting te voorkomen moet men spuiten. In de biologische tak van de wijnbouw heeft men in beginsel alleen de zgn. Bordeauxse pap ter beschikking, een middel dat bij toeval is ontdekt door iemand die z’n planten langs de weg behandelde met kopersulfaat en kalk om diefstal te voorkomen. Conventionele wijnbouw kan gebruik maken van systemische middelen (chemische bestrijdingsmiddelen) die de planten penetreren.
En hier ligt een groot probleem voor de biologische wijnbouw, bij een flinke plensbui spoelt de beschermende laag van de bladeren en moet opnieuw gespoten worden. Bordeauxse pap werkt alleen preventief. Da’s extra werk, kost (veel) geld want brandstof voor de tractor en ook de middelen zijn niet gratis. Ook moet er vaak een extra rondje in de wijngaard gemaakt worden.

Wie zich vorig jaar, dankzij het zeer droge weer, op de borst klopte vanwege het uiterst lage gebruik van koper in de wijngaard is er dit jaar aan. Zonder koper kan men het in 2018 biologisch wel schudden. En ook al zijn de gebruikte hoeveelheden vaak gering, je moet oppassen met koper. Residuen in de most kunnen er voor zorgen dat de gisten en andere micro-organismen minder goed hun werk kunnen doen. En spuiten op het verkeerde moment leidt tot vruchtafval.
Er zijn dingen die men kan doen om infectie te verspreiden, Met name de groei open houden wat meer licht, wind en het middel beter laat passeren. Het maakt ook verschil hoeveel en welke planten je hebt groeien en op welke hoogte. Men kan geïnfecteerde bladeren verwijderen en het is van belang dat er een goede drainage in de wijngaard is. Er komen steeds meer middelen op de markt die koper mengen met klei, propolis, algen- en plantextracten die het mogelijk maken de hoeveelheid koper flink te verminderen.