Lambrusco in Munchies
Voor wie z’n Italiaans een beetje wil bijspijkeren. Leuk stukje in Munchies! In het kort, de schrijfster is iemand die absoluut geen fan van Lambrusco was. Kunnen we begrijpen, de meeste exemplaren laten we dolgraag staan. Het gros van de Lambrusco’s vandaag de dag is doorsnee waterige druif, fabrieksgist, sulfiet en de complete trukendoos van de oenoloog. Op de fles hergist? Forget it, allemaal methode Charmat.
Maar ze komt de wijnen van ondermeer Vittorio Graziano en Marco Rizzardi op het spoor en gaat om. Vittorio verhaalt dat men laatrijpende planten als Lambrusco gebruikte omdat men voor de oogst van de druiven geen tijd had tot al het graan en gras veilig binnen was. En dat dit laat oogsten automatisch tot frizzante wijnen leidde omdat door de late oogst de fermentatie stopte (lagere temperatuur) en in het voorjaar als het weer warmer werd, in de fles, weer op gang kwam.
Crocizia, Marco Rizzardi is helaas uitverkocht maar komt binnenkort weer terug. Net binnen is de mythische Fontana dei Boschi van Vittorio Graziano en wel in een speciale versie. Het etiket is hetzelfde maar dit is wat we intern project “A.R.D”. noemden. Een traditionele blend van Grasparossa en een ruime variëteit oude inheemse druiven en van enkelen is de naam onbekend. Er zit naar goed klassiek gebruik ook wat wit doorheen. Topwijn die jaren mee kan! Dus koop een doosje en leg wat weg voor later.
Voegen we toe dat we ook de Cinque Campi Rosso van Vanni Nizzoli in huis hebben. Een bom, begeleider van pizza tot stoofpot. Ook goed met wat snacks met of zonder Netflix…
